De Weg Kwijt

Hey hallo lieve mensen daar waar jullie ook op dit moment van lezen jullie je begeven...

De titel van dit stukje verwijst niet naar een Nederlandstalig nummer als je die gedachte soms even in je opgekomen is, het is meer dat ik gewoon een titel zocht en ik vond deze titel wel toepasselijk over wat ik ga vertellen. Ik ben niet letterlijk de weg kwijt, ik ben mijn auto kwijt. Niets ernstigs of iets om je zorgen om te maken, het is dat mijn huurtermijn over is en dat ik mijn auto terug heb moeten inleveren. Dat was wel jammer, want het was erg handig om een auto te hebben, moet ik zeggen. Het geeft je zoveel vrijheid en je kan gewoon gaan en staan waar je wilt.

Bijvoorbeeld toen ik naar de boerderij toe ging (want dat was waar mijn laatste verhaal zo een beetje eindigde). Ik kon daar gewoon naar toe rijden zonder problemen. Ik hoef dan niet moeilijk te gaan doen met een bus of iets dergelijks. Daarnaast had ik een GPS in mijn auto (los bij gehuurd, wat me enorm veel verdwalen heeft gescheeld) waardoor ik in een keer de weg kon vinden. Helaas ben ik ook mijn GPS kwijt en daarom is de titel van mijn stukje "De Weg Kwijt" want ik gebruikte mijn GPS ook wel eens om te weten op welke straat ik was als ik weer eens door de stad aan het wandelen was. Mijn richtingsgevoel is namelijk nog niet zo ingesteld dat ik op elk moment weet in welke straat ik ben. Dan is het gebruik van een GPS wel erg handig moet ik eerlijk bekennen.

Om terug te komen op het verhaal van de boerderij. Het mooiste was dat die mensen daar gewoon Nederlands praten (daar was ik wel aan toe na zoveel Duitsers in het hostel). Het zijn de schoonouders van een oud-klasgenoot van mij van de TH Rijswijk en ze hebben een boerderij met ruim 500 koeien die elke dag gemolken moeten worden. Ongeveer 18 jaar geleden zijn ze hier heen verhuist en sinds ongeveer 3 jaar hebben ze hun eigen boerderij. Ik ging daarheen met het idee om niet alleen maar gratis onderdak te kunnen krijgen. Ik wilde daar natuurlijk ook wel wat gaan doen. Dus toen ik daar aankwam vroeg ik gelijk of ik wat kon doen. De beste man vroeg of ik al eens gemolken had. In mijn beleving dacht ik gelijk aan op een krukje zitten en een beetje aan de uiers van de koe trekken net zolang tot je emmer vol is en dan naar de volgende koe. Dat had ik nog nooit gedaan. Maar ook de elketronische meer moderne versie die tegenwoordig wordt gebruikt was mij ook geheel onbekend. Desalniettemin had ik zoiets van 'alles is te leren'. Dat was dus ook mijn instelling, ik ben hier gekomen om ook wat ervaring op te doen. Mijn hele reis, heb ik ondernomen om ervaring op te doen en dat gaat tot nu toe aardig goed moet ik zeggen.

In de middag ben ik dus gaan helpen met melken. Nou ja zoals de boer hetzelf omschrijft; "Iedereen kan cuppen, maar niet iedereen kan melken." Voor het melken zelf, heb je wat meer inzicht nodig in de koeien. Je moet weten welke koeien goede melk geven en waar je soms wat extra aan moet trekken en bij welke je de machine niet automatisch moet laten loskoppelen omdat er misschien toch nog wel meer in zit. Dus er komt heel wat bij kijken. Mijn werk bestond dan ook voornamelijk uit het cuppen, dat is zeg maar de melkzuigers onder de uiers hangen. Erg leuk werk en ik begon het leuker te vinden en naarmate ik het meer deed, kreeg ik er meer handigheid in ook namelijk. Eerst was het wel een beetje wennen, maar later ging het stukken beter. Het is gewoon even een gevoel wat je te pakken moet krijgen. Je moet even doorhebben hoe je het beste de machine kunt onderhangen. Na het melken moet er natuurlijk ook schoongemaakt worden, want die koeien maken er een strondzooitje van. Allemaal lopen ze te schijten en te piesen. Dus met de hogedruk brandslang wordt de boel even goed schoongespoten. Om te zorgen dat je kleren niet vies worden, had ik dus ook laarzen, overal, een schort en rubber handschoenen aan tijdens het melken. Want ja je wilt niet dat ze je helemaal onder schijten.

In de avond lekker gegeten en op tijd naar bed, want ik was toch wel moe geworden van het werken. Ik vroeg of ik ook de ochtend kon helpen, maar ze zeiden dat ik ook wel lekker mocht uitslapen. Het was voor mij toch ook vakantie. Kijk dat bevalt me wel moet ik eerlijk zeggen. Daarom heb ik meestal ook alleen de middagdiensten gedraaid. Niet dat ik elke dag pas rond 12 uur mijn bed uitkwam. Meestal stond ik rond 8 a 9 uur op om dan naar de schuur te gaan zodat ik nog kon helpen met het schoonmaken. Want het schoonmaken in de ochtend neemt iets langer in beslag dan in de middag. Ik heb ook een aantal keren de koeien mogen insluiten. Dat betekent dat je met een buggy over het land mag rijden om de koeien op te jagen. Ik moet zeggen ook dat beviel me wel vrij goed. Al met al, waren het een aantal zeer leuke dagen daar. Op de Dinsdag na Pasen ben ik weer weggegaan want op de boerderij waren een aantal mensen aan het werk die betaald kregen voor wat ze deden. Ik kreeg niet betaald en daarom wilde ik ze ook niet voor de voeten gaan lopen. Die werknemers hadden vrij tijdens de paasdagen dus toen de paasdagen over waren ben ik weer verderop gegaan. Terug naar het hostel in Invercargill waar ik mijn vorige bericht heb geschreven.

Eenmaal aangekomen in het hostel heb ik daar nog een nachtje geslapen. Ik was ook mijn leesboek vergeten en daarom wilde ik toch wel terug. Want ik lees tijdens mijn reis behoorlijk wat boeken. Ik lees een boek en als ik het uit heb dan wissel ik het voor een volgend boek. Zo kom ik aardig wat boeken aan mijn literatuurlijst toevoegen. Vroeger, op de middelbare school, vond ik het niet leuk om Engelse boeken te lezen. Tegenwoordig heb ik er geen problemen mee en lees ik ze met gemak. Na een nachtje in Invercargill ben ik doorgereden naar de Catlins, dat is een gebied in Nieuw-Zeeland waarbij het ik het meest zuidelijke puntje van het zuid eiland heb gevonden. Blijkbaar was Invercargill niet het meest zuidelijk zoals ik in mijn vorige verslag had geschreven. Via een tussenstop in dat gebied ben ik de volgende dag doorgereden naar Dunedin. In deze plaats had ik twee dingen die ik wilde gaan doen. Nummer een was de Speights (bier) brouwerij bezoeken waarbij het hoogtepunt toch wel het welbefaamde productconfrontatie gedeelte is. Voor de mensen die niet weten wat ik bedoel met productconfrontatie, dat is het gedeelte waarbij je mag proeven. Dat was erg lekker, 6 verschillende bieren om te proeven en dat alles ongelimiteerd het aantal keren dat je gaat. :) Kijk dat zijn berichten die ik graag hoor.

Een tweede attractie die ik wilde doen is de Cadburry fabriek bezoeken. Dit is geen bier maar chocolade. Het viel me ook wel gelijk op dat hier veel dames aanwezig waren, in tegenstelling tot de bierbrouwerij. :p Ook hier kreeg je een aantal chocolaatjes en ook dit was erg leuk om te zien. Helaas was dit op zaterdag waardoor de fabriek zelf niet in werking was en we dus niet de fabriek zelf in konden gaan. Desalniettemin was het erg leuk om te zien. Ze hadden een heel goed systeem daar om te zorgen dat iedereen goed luisterde naar de gids. Want elke keer als de gids iets had verteld, stelde hij een vraag waarbij je een chocolaatje kon verdienen. Kijk ik zeg; "goed bezig" :). Jammer genoeg deden ze niet hetzelfde bij de brouwerij tour, anders had ik die tour inmiddels wel kunnen dromen denk ik. ;)

Wat overigens heel toevallig was dat ik in Dunedin enorm veel mensen ben tegengekomen die ik in Invercargill (en eerder) heb ontmoet. Iedereen was dicht bij elkaar en dan is het natuurlijk hartstikke gezellig om even met elkaar een biertje te gaan drinken. Als je hostel dan ook nog een bar ernaast heeft dan is het helemaal ideaal! Sommige hostel zijn dan ook zo slim. De volgende ochtend vroeg opgestaan om pinguins te gaan zien. Want onderweg door de Catlins waren wel een paar mooie punten om pinguins te zien, maar dan moet je wel op het goede tijdstip er zijn. Meestal komen ze bij zonsondergang of zonsopgang maar dan was ik er meestal niet. Wat ik overigens wel in de Catlins heb gezien zijn enorme zeeleeuwen die lekker op het strand lagen te luieren. Heerlijk in het zonnetje lekker bakken, die beesten hebben maar een goed leven dacht ik zo. Maar helaas geen pinguins. Dan maar proberen in Dunedin. Vroeg opstaan om met een groep van 5 naar een punt te gaan voor de pinguins. Helaas waren we wat verdwaald (ik was niet de bestuurder noch de navigator) en zagen we geen pinguins. Snik snik en ik had nog zo gehoopt op een mooie foto. In de loop van de dagen ging iedereen weer zijn eigen weg en afgezien van de twee dingen die ik al eerder genoemd heb over de brouwerij en de chocoladefabriek heb ik in Dunedin ook nog de stijlste straat van de wereld gezien. Ik dacht dat de straten in San Fransisco stijl waren, maar dit is nog stijler. Naar boven lopen kost je dan ook aardig wat kracht en is een goede training voor hardlopers om hun spieren te trainen.

Na Dunedin ben ik onderweg gegaan naar Christchurch wat mijn laatste bestemming zou zijn in Nieuw-Zeeland. Onderweg wilde ik de reis nog even opbreken door in het plaatsje Oamaru te verblijven. Ik zag bij aankomst dat je daar ook pinguins kon bekijken en aangezien ik nu ruim op tijd was en daar toch zou overnachten kon ik daar gelijk even van gebruik maken. Dus uiteindelijk heb ik ze gezien de pinguins. Ze waren wel een beetje ver weg waardoor ik niet echt goede foto's heb maar toch ik heb ze gezien, dat was voor mij het belangrijkste. De volgende dag ging ik op naar Christchurch alwaar ik afgelopen maandag (13 April) ben aangekomen. Aangezien dit mijn laatste bestemming was en ik mijn auto hier moest inleveren wilde ik ook gewoon zorgen dat ik een beetje op tijd was. Woensdag 15 April heb ik dan uiteindelijk mijn auto en GPS ingeleverd en toen heb ik al mijn spullen weer uit mijn auto gehaald. Ik moet nog even zien te kijken hoe ik alles weer in mijn tas ga krijgen. Want normaal gesproken lag het zo een beetje overal en nergens in de achterbak van mijn auto. Dat is namelijk het nadeel, als je ruimte heb dan maak je er al gauw een zooitje van. :) Over een aantal dagen moet ik dan weer mijn tas gaan versjouwen op naar het vliegveld. Komende dinsdag vlieg ik vanuit Christchurch naar Auckland waarbij ik op woensdag doorvlieg naar Cairns in Australie waar ik de volgende 3 maanden ga verblijven.

Ik verwacht dan ook dat mijn volgende bericht vanuit Australie gaat komen om jullie te laten weten dat ik (hopelijk) een goede vlucht heb gehad en om jullie te vertellen wat mijn plannen zijn voor Australie. Op moment van schrijven heb ik er namelijk nog geen. Nou ja hoewel eigenlijk wel wat plannen. Plan 1 is aankomen in Cairns en vertrekken uit Sydney. Maar ik wil ook naar Melbourne omdat ik daar een aantal mensen heb die ik ken van eerdere reizen door Amerika. Aan de ene kant kijk ik er naar uit om nieuwe mensen te ontmoeten aan de andere kant vindt ik het jammer om alle goede belevenissen die ik in Nieuw-Zeeland heb meegemaakt achter mij te moeten laten. Maar ja, ik zie wel hoe het gaat lopen in Australie, eerst nog even genieten van mijn laatste dagen in Nieuw-Zeeland. Voor de laatste keer vanuit Nieuw-Zeeland zeg ik dan ook Prettig Weekend en tot de volgende update.

groetjes Roel