Het begin van het einde

Daar waar ik vorige (lang lang geleden) op mijn weblog nog schreef, dag mensen daar in het zomerse Nederland, kan ik volgens mij deze keer beter schrijven;

Dag mensen daar in het herfstachtige Nederland,

Want volgens mijn berekeningen is de herfst inmiddels officieel begonnen daar in het verre Nederland. Hoewel ver, het komt eigenlijk steeds dichterbij. De titel van mijn blog deze keer is dan ook niet voor niets het begin van het einde. Indonesie, om iets preciezer te zijn Bali, om nog preciezer te zijn Kuta, is mijn laatste land, eiland, bestemming. Ik wil nog wel een beetje rond gaan trekken in Indonesie maar hoe of wat dat staat eigenlijk nog niet eens helemaal vast. Ik zie het wel hoe het gaat lopen. In ieder geval staat vast, dat ik dinsdag 26 Oktober 2010 vanaf dit eiland terug naar Singapore vlieg om daar even voor middernacht een vlucht richting Amsterdam te pakken alwaar ik 'smorgens vroeg aankom. Dan zit mijn jaar van reizen erop en naar alle waarschijnlijkheid zal ik na zo een lange vlucht wel moe zijn. Dus sorry als ik je niet gelijk op bel om een afspraak te maken voor een biertje. Wees gerust, er komt vast wel een moment dat ik langs kom en dat we bij kunnen praten.

Tot zover mijn plannen betreffende Indonesie, laat ik eerst maar eens in (hopelijk) chronologische volgorde gaan vertellen hoe ik hier dan wel niet terecht ben gekomen. De laatste keer dat ik mijn weblog update, zat ik namelijk nog in Vietnam en schreef ik dat ik op een tour ging. Deze tour ging naar Halong Bay, een eilandengroep aan de kust van Vietnam. Moet zeggen, heb hier heerlijk van genoten. Lekker op het dek liggen en niets doen, of een beetje in de zee zwemmen. Onderwijl hebben we een grot bezocht en zijn we ook nog wezen kayaken. Dat was een mooi eerste dagje dacht ik zo. Aangezien ik drie dagen, twee nachten had geboekt, was er nog meer te beleven voor mij. De volgende dag was het plan om naar Monkey Eiland te gaan om daar een nacht te blijven. Onderweg naar het eiland zijn we gestopt bij een natuurgebied alwaar men kon kiezen tussen een trektocht of een stukje fietsen. Nou was ik wel benieuwd naar de trekking want die zou tot boven op een berg leiden. De trekking was niet zwaar of stijl maar het had de dagen daarvoor nog wel geregend waardoor het pad nogal modderig was. Desalniettemin kon dit de pret niet drukken en was het al met al een mooie beklimming met een prachtig uitzicht. Alleen de weg naar beneden was wel wat lastiger wederom vanwege het glibberige pad. Na de beklimming was het tijd om verder te gaan naar het de slaaplocatie. Bij aankomst in het resort was het eerste een mooi strand waar ook weer relax op genoten kon worden van de zon en de zee. Na incheken kregen we eerst een heerlijke lunch aangeboden en in de middag zouden we op zoek naar de apen. Helaas hebben we geen apen gezien, maar desalniettemin was het wel genieten op het eiland. Misschien ook wel mede vanwege het feit dat we op een gegeven moment in de zee dreven terwijl onze gids kleine bekertjes cocktail uitdeelde. Dat was dus wel een groot pluspunt.

De volgende dag weer terug naar de boot om terug te gaan naar het vaste land. Bij aankomst terug in Hanoi, heb ik gelijk even mijn busticket geboekt richting Laos. Dit was namelijk de planning om als volgende land aan te doen. Mede ook omdat dit het buurland van Vietnam is. Oke, ook China is een buurland, maar daarvoor moest je veel meer moeite doen en geregel. Dat leek me niet echt de moeite waard, misschien ooit nog een andere keer naar China wie weet. Je moet altijd dromen blijven hebben, zeg ik maar zo. Echter laat ik eerst maar genieten van deze reis en alles wat ik nog meer meegemaakt heb. Want ik heb lang nog niet alles verteld. Tot zover heb ik alleen maar verteld dat ik de bus zou nemen richting Laos. Ik zou rond 5 uur opgepikt worden bij mijn hostel. Ik was klaar om te gaan en ik werd opgepikt door een motorbike. Vervolgens werd ik afgezet bij een reisbureau waar ik nog moest wachten. Toen in een volle taxi naar het busstation. Het was warm in de taxi en aangezien er altijd onwijs veel verkeer is in Vietnam duurde de reis ook nog lang ook (allicht voor mijn gevoel dan). Maar uiteindelijk kregen we onze tickets en konden we de bus instappen. Ik had express een slaapbus geboekt omdat ik dan allicht een beetje mijn benen kon strekken, want de reis naar Vientienne zou namelijk zo een ruim 20 uur gaan duren. Het eerste stuk was wel relax, al was de bus vol, ik had een 'bed' waarop ik kon liggen. Er zaten ook wat lokale mensen in het gangpad, of eerder ze lagen in het gangpad. Dat kon de pret niet drukken. Aangekomen bij de grens, moesten we nog ruim twee uur wachten aangezien de grensovergang pas om acht uur in de ochtend openging. Nou ja, nog even wat slaap pakken dus.

Eenmaal toen de grens open was, konden we Vietnam uit. Na een klein stukje wandelen naar de grens van Laos, konden we ook Laos weer in, hoewel dat wel wat lastiger is met een Visa. Voor Vietnam moet je het van te voren regelen, maar voor Laos kan je het aan de grens krijgen. Het bedrag verschilt ook weer per land, gelukkig was Nederland niet het duurste land. Het vreemde is alleen dat je apart betaalt voor een stempel in je paspoort. Nou ja zo werken ze daar nou eenmaal. Ik kan het ook niet helpen. In ieder geval, uiteindelijk was ik Laos in en kon de reis beginnen naar de hoofdstad. Eenmaal aangekomen in de hoofdstad was het op zoek naar een slaapplek. Ik had in de bus al iemand ontmoet, dus dan is het wel relax als je samen op zoek kan. Het eerste wat me opviel toen ik eenmaal in het centrum van Vientienne (misschien schrijf je het wel anders overigens) aankwam, was de hoeveelheid verkeer. Of eigenlijk het gebrek aan de hoeveelheid verkeer. Het was namelijk nogal een groot verschil met Vietnam. In Laos is het veel en veel rustiger met verkeer. Er rijd daar een paar auto's op de weg en ze stoppen als je wilt oversteken, dat was in Vietnam duidelijk wel anders. De eerste avond met mijn kamergenoten wezen eten. We gingen naar een restaurant waar veel lokalen mensen zaten te eten en het menu zag er wel relax uit. Overigens betekende het feit dat er veel lokalen zaten te eten dat het eten dus ook in hun maatstaven gemaakt wordt. Dat wil zeggen de mate van pittigheid (waarschijnlijk is dat niet correct Nederlands, maar dat boeit me even niet), is behoorlijk hoog. Zo hoog, dat ik mijn eten niet eens helemaal heb opgegeten. Ik had het werkelijk het idee dat de vlammen mijn oren uitkwamen. Gelukkig was het bier goedkoop, dus er was voldoende blusmiddel. ;)

Na twee nachten in de hoofdstad, was ik van plan om door te gaan naar Vangvien (of zoiets). Daar is een zeer bekende activiteit te doen in Laos, namelijk 'tubing'. Het punt is alleen dat nogal wat mensen overlijden bij deze activiteit. Volgens de Lonely planet is er elk jaar wel iemand die overlijd. Toevallig hoorde ik dat er iemand overleden was ongeveer twee weken voordat ik in Vangvien aan zou komen. Ik begon wel te twijfelen of ik het uberhaupt zou gaan doen. Nou ja ik zie het wel dacht ik zo. In de bus in gesprek geraakt met iemand die het sowieso wilde gaan doen en met nog iemand die samen opreisde. De tweede persoon wist alleen nog niet zeker of ze het wilde gaan doen. Uiteindelijk zijn we met zijn drieen gaan rondlopen in de stad en kwamen we een tour tegen, die de combinatie had van een beetje trekking, het bezoeken van een aantal grotten, tubing in een grot en tubing langs de rivier. Als je geen idee is wat tubing inhoudt, het is het idee dat je in een grote opblaasbare band ligt en dat je daarmee over de rivier 'vaart'. De activiteit die zo bekend is in Laos, is vanwege het feit dat er langs de rivier allemaal bars staan waar je kan drinken. Om je een idee te geven hoe je vanaf het midden van de rivier naar de bar komt welke aan de oeverkant van de rivier zit. Ze gooien een plastic fles met water naar je toe waar een touw aan zit. Via dit touw kan je je zelf naar binnen trekken en kan je een drankje bestellen. Vele barren hebben ook een slingshot. Dat houdt in dat je je vasthoudt aan een touw en vanaf een platform springt om vervolgens boven de rivier los te laten en in het water te vallen. Misschien dat nu ook te begrijpen is waarom mensen overlijden. Als ze dronken zijn en ze landen verkeerd. Er zijn namelijk geen badmeesters langs de kant van de rivier. Ik heb het allemaal overleefd, heb niet teveel gedronken want ik wilde voornamelijk genieten. Daarnaast was onze gids mee met het tuben over de rivier en ook hij ging mee de bar in. Hij dronk overigens geen alcohol. Het laatste gedeelte was misschien nog wel het beste. Lekker relaxen en je zelf met de stroming mee laten voeren langs de rivier met een biertje in de hand. Ik wilde geen kapote camera krijgen, dus ik heb van deze activiteit geen foto's maar als je een idee wilt krijgen, dan raad ik aan om eens een zoekpoging op Google te doen.

Na twee dagen in deze plek gebleven te hebben, was ik van plan om weer ergens anders heen te gaan. Deze keer ging ik op naar Luang Prabang. Dit is in het Noorden van Laos. Hier is een erg relaxte markt in de avond en ook een mooie tempel boven op de berg. Vanaf hier wist ik niet zeker of ik met een boot naar Thailand wilde gaan of met de bus terug naar Vientienne en dan met de trein naar Bangkok. Na wat afwegingen heb ik voor de tweede optie gekozen, mede aangezien ik al eens een keer in het Noorden van Thailand ben geweest namelijk. Zie hiervoor een eerder blog. Dus na twee nachten in Luang Prabang, ben ik terug gegaan met de bus naar Vientienne. De weg van Luang Prabang naar Vang Vien is overigens door nogal heuvelachtig gebied heen en was een mooie uitzicht, behalve voor iemand die wagenziek is. Gelukkig was dat bij mij niet het geval. Overigens moet je in Laos niet denken dat ze op tijd vertrekken. Vanuit Luang Prabang vertrok mijn bus ongeveer een uur later dan dat gepland was. Nou ja, ik dacht maar zo, ze vertrekken in Laos tijd. Bij terugkomst in Vientienne zelfde hostel opgezocht en ticket geboekt naar Thailand, om precies te zijn Bangkok. Mijn plan was om bij aankomst in Bangkok gelijk door te gaan naar Phi Phi eiland in de golf van Thailand. Daar zouden wat mensen zitten die ik eerder al had ontmoet dus dat leek me wel leuk om die weer te zien. Toen begon mijn lange lange reis naar Phi Phi eiland.

Ik werd vanaf mijn hostel opgehaald om met een taxi naar een treinstation in Laos te gaan. Deze trein zou ons naar de overkant van de rivier brengen dus in Thailand. Vanaf hier zou mijn treinreis ongeveer tien uur duren naar Bangkok. Het was een slapertrein en het was de eerste keer dat ik in een trein met bedden heb gezeten. Het was overigens best wel een relaxte ervaring en de bedden waren nog enigzins goed te doen ook. Bij aankomst op Bangkok treinstation de metro gepakt naar hostel waar ik al eerder ben geweest in Bangkok. Daar heb ik gelijk een busticket geboekt richting Phuket. Vanaf hier wilde ik de veerpont nemen naar Phi Phi eiland. Rond vier uur in de middag werd ik opgehaald van het hostel om naar een andere plek te gaan. Daar weer wachten om vervolgens naar de grote bus te lopen. Na een reis van een paar uur ergens in de ochtend aanbeland en vanaf daar moesten we wachten. Na een tijdje in een minibusje naar weer een andere plaats. Vanaf hier vroegen ze waar ik heen ging, ik zei naar Phi Phi maar dan kon ik beter via Krabi reizen, dus ticket laten wijzigen. Weer in een ander minibusje. Vervolgens weer wachten en daarna weer een ander minibusje om aan te komen bij de veerpont die me naar het eiland zou brengen. Hoeveel verschillende transport middelen ik uiteindelijk heb gehad, geen idee. Maar ik was blij toe toen ik in mijn accomodatie was ingechekt en een lekkere douche kon nemen, want dat was wel enige tijd geleden na al die verschillende transport middelen. Op het eiland zelf heerlijk genoten van het strand en de zonsondergangen. De derde dag heb ik een tour geboekt rondom de andere eilandjes die daar liggen hierbij zou ook snorkelen in begrepen zitten en een bezoek aan het strand waar de film "The Beach" is opgenomen met Leonardo Di Caprio. Ik moet eerlijk zeggen, heb nog nooit gehoord van die film. Misschien toch maar eens kijken als ik thuis ben. Kan ik tenminste zeggen; "Daar ben ik ook geweest". Naast het snorkelen en het populaire strand zouden we ook een stop maken bij monkey beach en deze keer heb ik wel apen gezien. Veel apen die gewoon het voedsel zowat uit je handen eten.

Na drie dagen weer terug naar het vaste land, toch even naar Phuket om te kijken wat het is. Nou eigenlijk vrij weinig. Er is daar echt weinig te beleven, maar was leuk om even gezien te hebben. Vanaf daar een busticket geboekt (met overnachting) richting Georgetown, in Malaysie. Een relaxte plaats om bij te relaxen. De tweede dag besloot ik om de Pedang Hill op te gaan om van het uitzicht te genieten. Alleen was de kabelbaan kapot, maar iemand vertelde mij dat je ook omhoog kon lopen vanaf de botanische tuinen. Dus met de bus naar de botanische tuinen gegaan. Hoewel de bus nogal lang op zich liet wachten, ik heb bijna een uur op het busstation zitten wachten. Uiteindelijk kwam ik aan kon ik naar boven lopen. De weg was maar vijf kilometer lang en de heuvel is niet zo heel hoog. Iets van ruim 300 meter. Desalniettemin was het een flinke klim, ik heb bordjes gezien die een helling aangeven van 30%. Onderweg ben ik wel een paar lokale mensen tegengekomen maar ik denk dat maar weinigen het tot aan de top halen. Oke, op de top zijn er zat mensen maar die hebben een 4WD gehuurt om naar boven te komen. Boven op staat een mooie tempel maar ik was te moe om daar echt naar binnen te gaan. Ik heb een drankje genomen in een restaurant. Helaas was het uitzicht niet zo mooi als verwacht. De bewolking was namelijk te laag om echt iets goeds te zien. Ach, ik heb genoten van de weg omhoog met apen langs de kant die elkaar zitten te vlooien. De weg naar beneden kon toen weer beginnen. Deze keer kwam ik ook aapjes tegen maar op een gegeven moment snauwde er eentje zo erg naar mij dat ik toch maar even ben gaan rennen. Uiteindelijk veilig en wel aangekomen beneden en met de bus terug naar het busstation en mijn hostel.

De volgende dag ben ik opgegaan naar de hoofdstad van Malaysie, Kuala Lumpur. Er was hier een ding dat ik sowieso wilde doen. Dat was de twee torens zien in de avond. Als je foto's ziet van die torens als ze verlicht zijn, dan kan ik je garanderen dat het inderdaad echt zo een grote indruk maakt. Ze zijn immens en ook nog eens gigantisch verlicht. Het geeft echt een prachtig gezicht moet ik zeggen. Het is gratis om naar de brug te gaan die tussen de twee torens in staat, alleen moet je daarvoor wel vroeg op staan. Aangezien dit op maandag gesloten was, besloot ik om dit op dinsdag te doen. Rond half zes opgestaan om samen met iemand rond zes uur in de rij te staan wachten. Om kwart voor acht stond er al een gigantische rij en normaal gesproken zijn de kaartjes voor de hele dag rond elf uur al 'uitverkocht'. Pas rond half negen ging de counter open en wij waren dan ook in de eerste groep die omhoog mocht gaan. Het was het wachten waard, het uitzicht was erg mooi namelijk. De rest van de dag nog een beetje relax rondgelopen en aan het eind van de middag ben ik de commnunicatietoren opgeweest. Dit is het hoogste punt waar je als persoon kan komen in Kuala Lumpur en aangezien je hier 360 graden rond kunt lopen is het uitzicht hier zelfs nog beter. Ik wilde perse aan het eind van de middag gaan, want dan was de zon aan het ondergaan. Dat geeft natuurlijk een nog net even iets mooier gezicht moet ik zeggen. De dag daarna ging ik op naar Mellaca. Niet zo een heel bijzonder grote stad, maar aangezien het een tijdje in handen is geweest van de Nederlanders leek het mij wel de moeite waard om dit even te bezoeken voordat ik naar Singapore zou gaan. Dat was een mooie tussenstop tussen twee grote steden. Mellaca was leuk om een beetje rond te wandelen. Bij toeval kwam ik twee gasten tegen die ik al eerder had gezien tijdens mijn trip in Halong Bay. Dat was wel erg toevallig en erg gezellig.

Daarna was het op naar Singapore. Daar kwam ik op donderdag aan en ik had een reden dat ik al op donderdag aankwam. Het weekend was al helemaal volgepland in Singapore namelijk. In Singapore heb ik nog een keer een wens van mij in vervulling laten gaan. Wat gaat behoorlijk hard over de weg en maakt enorm veel herrie??? Juist een Formule 1 wagen, ik ben afgelopen weekend bij de Formule 1 Grand Prix van Singapore geweest. Toen ik zag dat de Formule 1 het weekend was voordat ik Singapore zou uitvliegen, had ik gelijk zoiets van ik wil daar wel heel graag heen. Dus ik heb een ticket geboekt voor alle drie de dagen. Aangezien het een straatrace is, sta je eigenlijk wel vlakbij de race zelf. Ik moet zeggen, het was een unieke ervaring. Zaterdag en zondag stonden we op een vrij goede plek met een groot scherm in de buurt bij een bocht waar de auto's dus af moeten remmen zodat ze niet met een gigantische snelheid voorbij komen rijden. We hebben zelfs Lewis Hamilton (een van de rijders) van dichtbij voorbij zien lopen omdat hij uitgeschakeld was en terug moest naar de pits. De kick om die auto's van zo dichtbij voorbij te zien sjeezen is toch wel een hele unieke ervaring moet ik zeggen. Zeker aangezien de race in de avond/nacht plaatsvind geeft dat de achtergrond een prachtig gezicht. Voor de mensen die het heel misschien op TV hebben gezien, die weten wat ik bedoel. Voor de andere mensen, die moeten nog even wachten tot ik de foto's op internet heb gezet. Desalniettemin, kan je misschien uit mijn tekst wel lezen dat ik het onwijs gaaf gevonden heb. Het was altijd nog een wens van me om de Formule 1 wedstrijd te bezoeken en nu had ik de kans om dat te doen tijdens mijn reis, dus ik dacht van dan moet ik het ook gewoon doen. Gisteren ben ik van Singapore naar Bali gevlogen een korte vlucht, maar het was wel weer even wennen om de grens over te gaan via het vliegveld in plaats van over land de laatste weken.

Zo, nu hebben jullie een idee hoe ik hier gekomen ben en wat ik allemaal beleefd heb in de afgelopen periode. Ik moet eerlijk zeggen, het was inderdaad ook wel weer lang geleden. Hopelijk nemen jullie het me niet kwalijk, ik heb het ook best wel druk gehad. Ik heb zoals jullie kunnen zien veel landen bezocht, veel dingen ondernomen. Nu is het aftellen echt begonnen. Nog even en ik ga richting Singapore om vanaf daar richting Amsterdam te vliegen. Een lange vlucht, maar dan is het ook wel weer lekker om thuis te zijn om van een lekker Prettig Weekend te gaan genieten.

Groetjes Roel