Ik leef nog...

Hey mensen,

Ja zoals Eline al in de laatste reactie op mijn vorige weblog schreef had ik op Facebook het bericht gezet dat ik waarschijnlijk hier in Coffs Harbour een update van mijn weblog zou gaan doen. Want het is toch wel weer veel te lang geleden als je het mij vraagt. Het is zelfs zo erg dat de helpdesk van waarbenjij.nu mij een mailtje stuurde of ik misschien de K2 aan het beklimmen was. Ze maakte zich een beetje zorgen omdat ik al een lange tijd niet online was geweest bij waarbenjij.nu Nou ja voor mij is het niet lang eigenlijk als jullie eens wisten wat ik allemaal heb gedaan in de tussentijd dan is het niet lang. De dagen zijn eigenlijk gewoon voorbij gevlogen. Maar ja, daar kom ik straks nog wel even op terug. Laat ik eerst mijn excuses aanbieden voor het feit dat ik zo lang op mij heb laten wachten. Komt omdat ik het druk had en niet zoveel tijd had om mijn weblog te updaten. Het is niet dat ik niet aan jullie gedacht heb, dat doe ik continu. Het is alleen soms lastig om weer een verhaal neer te zetten als het internet zo duur is. Tip voor als je nog eens gaat reizen, bibliotheken hebben over het algemeen gratis internet. :) Kijk mij hoor je dan niet klagen. Ik zoek regelmatig een bibliotheek op om mijn berichten te checken of zoals nu mijn weblog te updaten. Deze keer heb ik waarschijnlijk alleen aan de bibliotheek tijd niet genoeg. Dus daarom ga ik waarschijnlijk ergens anders verder updaten. Maar er is in ieder geval een begin. Jullie zullen waarschijnlijk niet eens merken dat ik een tussenstop heb gemaakt, want ik upload het pas als alles compleet is. :)

Tot zover mijn inleiding. Laat ik dan nu toch maar echt overgaan op de het echte verhaal. Het laatste wat ik op mijn vorige bericht schreef was dat ik onderweg zou gaan naar Agnes Water. Ik schreef ook dat ik daar iets aparts zou gaan doen. Jullie zitten natuurlijk nu al enige tijd in spanning wat ik gedaan heb. Helaas moet ik Susan toch teleurstellen ik heb niet van alle pokerwinst een mooie nieuwe wagen gekocht. Het heeft welliswaar iets met vervoer te maken. Ik heb namelijk op een motor gereden. Oke, ik moet nu wel gelijk even de opmerking maken dat ik niet mijn motorrijbewijs heb en het was geen officiele motor. Het was een scooter die omgebouwd is tot een Harley Davidson motor. Dat betekent dat je ook niet harder kan dan 80 km/uur en je mag er met je autorijbewijs gewoon op rijden. Je zit laag bij de grond, waardoor het makkelijker is om je evenwicht te bewaren. Ondanks dat het niet een echte motor is, geeft het wel een kick van op een motor rijden. Hoe het is om op een echte motor te rijden, weet ik helaas niet. Maar ik denk dat er zat mensen zijn die dat mij kunnen vertellen en kunnen vertellen hoe gaaf het is. Als je meer wilt weten over deze (onwijs gave) activiteit en je wilt het ook eens een keer doen als je in Australie bent, kijk dan eens op http://www.scooterrootours.com/ (Ik noem het eerder scooterroel :p). De zon zien ondergaan in de oceaan onder het genot van wedges (aardappelpartjes) is toch een heerlijk genot. In Agnes Water was ik ook van plan om te gaan surfen, maar helaas ging dat niet door want de zee was te vlak. Dat was wel een beetje balen, want ik had graag een keer willen gaan surfen. :) Nou ja misschien in Azie. Dat zien we dan wel weer.

Agnes Water is overigens een zeer klein plaatsje waarbij er nog een ander klein plaatsje vlakbij ligt, namelijk Town of 1770. Dit is de enige plaats in Australie waarbij er cijfers in de naam van de plaats staan. De plaats zelf is niet zo bijzonder, maar het strand tussen deze twee wel. Van de ene plaats kan je via het strand naar de andere lopen (ook mogelijk via de weg, maar via het strand is mooier). Erg leuk om je dag aan te besteden, zeker als het een beetje lekker weer is. De eerste dag dat ik overigens in Agnes Water arriveerde hoorde ik van een gratis BBQ. Nou ja als het gratis is, dan wil ik maar wat graag weten waar het is. Het was niet echt een luxe BBQ, maar gewoon wat worstenbroodjes. Maar ja het was gratis en dat zinde mij wel. Daarnaast was er de mogelijkheid om mee te dingen voor prijzen. Altijd leuk natuurlijk als er ook nog iets te winnen valt. Bij aankomst kreeg je een nummer en dat nummer bepaalde of je ingeloot werdt in een spel. Bij het eerste spel had ik gelijk geluk en kon ik meedoen. Het spel was vrij simpel en ik hoefde weinig te doen eigenlijk. Op de grond was een vierkant getekend en met drie andere personen (mijn drie tegenstanders) moest ieder een zijde kiezen. Vervolgens werden vier (of vijf, aantal weet ik niet meer precies) kikkers in het midden losgelaten, als twee kikkers jouw zijde kruistte dan had je de eerste prijs gewonnen. Helaas won ik niet de eerste prijs, maar wel een speciale prijs. Dat was een introductie duik in de great barrier reef. Kijk dat is altijd leuk meegenomen natuurlijk. De volgende dag even nagevraagd hoe of wat. Maar het bleek dat ze niet het water in gingen tot zaterdag. (Wat heb ik toch met duiken en boten die niet het water in gaan?)

Helaas kon ik niet zo lang wachten omdat ik ook weer door wilde naar de volgende plaats. Ik kon eventueel het wel doen vanaf het strand, maar ja als je wilt duiken dan wil ik verder de oceaan in gaan. Dus nagevraagd of ik het voor iets anders kon omwisselen. Ja dat was geen probleem, ik kon het omwisselen voor een kanotrip van 3 dagen in Noosa. Nou ja dacht ik dat zint mij wel, dat is langer dan een introductie duik die ik ook al in Cairns een keer gedaan heb. Ik ben wel in voor wat anders, dus ik heb het aanbod aangenomen. Zo gezegd, zo gedaan ben ik na Agnes Water weer onderweg gegaan naar de volgende plaats. Maar niet voordat ik in Agnes Water nog iets wilde doen wat ik dondersgraag wilde doen als ik in de oostkust van Australie was. Als je toch in het oosten bent, dan moet je natuurlijk wel een zonsopgang gezien hebben. Dat betekende een keertje echt een keertje vroeg opstaan en op naar een mooi punt. Iemand had mij gezegd waar dat punt lag en na vroeg opstaan en er heen gelopen te hebben begon het wachten wat niet lang duurde. Het was een klein beetje bewolkt, maar dat maakte het juist mooier. Dus nu heb ik na een paar mooie foto's van zonsondergangen ook foto's van zonsopgang. Wanneer die foto's online komen te staan dat weet ik nog niet. Ik moet even zien wanneer ik daar gelegenheid voor heb. Maar zodra dat het geval is, dan horen jullie dat natuurlijk ook gelijk (of allicht snel daarna).

Zoals ik al eerder zei, vanuit Agnes Water ben ik onderweg gegaan naar de volgende plaats, genaamd Bundaberg. Het was enigzins wat moeilijk om daar een hostel te boeken omdat vele vol zaten. Maar uiteindelijk vond ik er eentje die vlakbij de bus terminal lag. Ongeveer 100 a 200 meter lopen of zo. Kijk als backpacker is dat Ideaal! Hoewel ik erbij moet vermelden dat vele plaatsen en vele hostels een busservice hebben, zodat ze je vanaf het busterminal kunnen oppikken of afzetten, zodat je niet lang met je zware backpack hoeft te lopen. Toen ik in dat hostel aankwam, werd mij gelijk gevraagd of ik werk zocht. Ik moest ze helaas teleurstellen want ik zocht geen werk, aangezien ik niet toegestaan ben om te werken met mijn toeristenvisum. Desalniettemin kon ik wel daar overnachten, dat scheelde weer. De stad zelf was niet zoveel bijzonders eerlijk gezegd, maar het was leuk om een klein plaatsje bezocht te hebben. Er was nog een andere reden dat ik daar heen ging, ik wilde een WWOOF boek kopen. Volgens mij heb ik in een blog van Nieuw-Zeeland ooit een keer uitgelegd waar dat voor staat, maar voor de mensen die dat vergeten zijn. WWOOF staat voor Willing Work On Organic Farm, wat dus kort gezegd inhoudt dat je vrijwilligers werk doet op een organische boerderij tegen kost en inwoning. Dat boek is je lidmaatschap en alle adressen van mogelijke locaties staan er in vermeld. Dat is toch wel handig als je wil gaan WWOOF-en, iets wat ik wel wilde gaan doen. In Nieuw-Zeeland heb ik een soort van WWOOF gedaan op de boerderij waarbij ik heb geholpen met koeien melken. Dus hier in Australie zou ik ook zoiets willen doen; werken tegen kost en inwoning. Het is een mooie manier om het leven van een Australische familie te leren kennen.

Aangezien er in Bundaberg niet zoveel te beleven was, ben ik na een nacht ook weer verderop gegaan. Ditmaal ging de reis naar Hervey Bay. Dit was de plaats van waaruit ik mijn trip naar Fraser Island wilde gaan maken. Toen ik in de Verenigde Staten aan het reizen was, kwam ik in Seatlle met een Duitse jongen aan de praat die ook ooit eens de oostkust van Australie had gedaan. Hij heeft me toen een aantal tips gegeven waarbij de grootste tip toch wel was om Fraser Island te gaan doen. Het beste gedeelte ervan was namelijk dat je een zelf geleide tour kon doen. Oftewel een tour waarbij je zelf kon bepalen waar je heen gaat op het eiland. Met een groep mensen, krijg je een 4WD jeep mee en camping benodigdheden als een gastel en tent. Daarna is het succes met boodschappen doen en we zien jullie weer over een aantal dagen. Het gevolg is dat je dus met een aantal puur willekeurige mensen een eiland gaat verkennen. Bij aankomst in Hervey Bay kwam ik er achter dat drie andere personen die ik tijdens de Whitsundays zeiltrip heb leren kennen ook toevallig dezelfde tour hadden geboekt en op dezelfde dag zouden gaan. Met een totaal van elf personen was het een erg gemixte en gezellige groep. Na de briefing vroeg in de ochtend en de uitleg van hoe de versnelling werkt van een 4WD kon de pret beginnen. Eerst naar de supermarkt om inkopen te doen van het eten en daarna naar de veerpont op naar het eiland. Aangezien ik een rijbewijs heb, heb ik mijzelf ook opgegeven als een van de mogelijke bestuurders. Op het eiland zelf heb ik dus ook een aantal keren gereden. Je heb daar overigens wel een 4WD nodig want met een gewone auto kom je niet over de (slechte) wegen. Daarnaast over het strand rijden, geeft ook wel een grote kick moet ik zeggen. Overnachten deden we in de tent welke vlakbij het strand geplaatst was. 'sAvonds komen de rangers (niet de powerrangers overigens) kijken of alles in orde is, als zijnde papierwerk en ze geven je wat uitleg over het wildleven op het eiland. Want er lopen namelijk nogal wat Dingo's rond. Ze zien er uit als wilde honden maar dan heel mager. Ze zoeken naar eten en kunnen dus 'savonds als je ligt te slapen gerust de kampeerplek over hoop halen om naar voedselresten te zoeken. Ook als je aan het koken bent, dan zie je ze gerust rondsnuffelen in de buurt.

Dit hield overigens dus ook in dat als je een sanitaire pitstop moest maken je nooit alleen ging, maar altijd zorgde dat iemand in de buurt was om een oogje in het zeil te houden. Aangezien je in de natuur overnacht betekende dat ook in de natuur een sanitaire pitstop maken. Een plasje is dan wel makkelijk gedaan maar als je een grote boodschap moest doen dan moest je eerst een gat graven in het zand waar je je boodschap in kon dumpen en ook het wc-papier wat je gebruikt had. Al met al was het dus een unieke ervaring. De volgende dag sta je meestal weer vroeg op omdat er slechts een beperkte tijd is waarop je op het strand mag rijden. Dat was namelijk tussen 3 uur voor eb en 3 uur na eb. Dit in verband met het feit dat er anders water in de auto zou komen wat weer voor beschadiging zorgt en waardoor je de borg van de auto kwijtraakt. Beter dus om het niet te doen. Gelukkig hielden wij ons netjes aan de regels. Ook te hard rijden is geen goed idee, zeker als je wilt dat de personen achterin heelhuids uit de wagen komen. Achterin wordt je namelijk nogal door elkaar geschud. Voorin hebben de zittingen nog wel vering, maar achterin helaas niet. Aangezien ik meestal achterin zat, heb ik dat zeer goed ervaren. De laatste dag van de trip was meer een relax dag waarbij we twee prachtige meren hebben bezocht die het eiland rijk is. Officieel is het zo dat het ene meer eigenlijk alleen toegangkelijk is voor tours met een gids. Desalniettemin hoorde we van de andere groep (de elf personen waren in twee groepen verdeeld, vijf in de ene wagen en vijf in de andere) dat met wat slijmen je toch wel toegang kon krijgen. Daarom waren dus toch in staat dat meer ook te bezoeken. Als je denkt; 'oh dat lijkt me onwijs gaaf om zo een tour te doen.' Dan heb je helaas nu pech, want de zelf rijden tours worden niet meer gedaan heb ik begrepen. Er zijn in de loop van de tijd teveel ongelukken gebeurd waardoor het afgelast is. Gelukkig was ik nog op tijd om de tour op deze manier te doen. Bij terugkomst in Hervey Bay alles uitgeladen en schoongemaakt. Daarna terug naar het hostel waar we onze borg terug kregen. Dat was wel fijn want het was toch zo een honderd dollar per persoon.

De volgende dag was ik van plan om door te reizen naar Noosa. Helaas was ik gedurende de nacht niet helemaal lekker en heb ik deze plannen daarom maar een dagje uitgesteld. Een dag later voelde ik me een stuk beter en ben ik onderweg gegaan naar Noosa. Daar aangekomen heb ik gelijk de kano trip gereserveerd. Het was een open datum, dat betekende dat ik een reservering kon maken en dan gewoon kon gaan. Tegen die tijd begon ook het WK voetbal en aangezien we een televisie hadden in onze cabine/ruimte heb ik met een paar hostelgenoten de eerste wedstrijd gekeken. Een paar dagen later was de eerste wedstrijd van de Soccerroo (zo wordt het australische voetbalteam genoemd) tegen Duitsland. Mijn kamergenoten waren Duits dus zij gingen vroeg opstaan om de wedstrijd te bekijken. (Wedstrijden die om 20.30 uur Nederlandse tijd worden uitgezonden, zijn hier om 4.30 uur in de ochtend.) Ik ben een paar uur later opgestaan maar dat kwam eerder omdat ik deze dag mijn kanotrip zou starten en ik zou iets van 7.30 uur opgehaald worden vanaf mijn hostel. Ik heb dus de uitslag meegekregen en helaas voor de Soccerroo hebben ze niet gewonnen. Mijn kamergenoten blij en zij gingen weer slapen. Ik heb mijn tas gepakt en was klaar om te gaan kanoen. De drie dagen die volgde waren erg gezellig. De groep was erg leuk en het verbaasde met dat er gewoon geen Duitsers aanwezig waren in de groep. Dat gebeurt niet vaak aangezien er overal wel Duitsers hier rondlopen in Australie. Zonder Duitsers was de trip erg gezellig. De laatste dag hadden we wel wat regen, maar dat viel alles mee en wonder boven wonder is er niemand omgeslagen met de kano. De tweede dag van de trip een mooie wandeling gemaakt naar de zandduinen. Erg gaaf om te zien en een erg mooi uitzicht. Ook deze trip bestond weer uit kamperen en als het dan wat kouder is, dan is het eerder kramperen. Maar ja daar wordt je hard van zeggen we maar zo. :) Het was overigens prima te doen, want het was niet eens zo heel erg koud. Helaas heb ik daardoor wel de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Denemarken moeten missen.

Daarna terug naar het hostel voor een goede nacht slaap, alwaar ik erachter kwam dat ik op dezeflde kamer sliep als een Nederlands meisje die toevallig dezelfde busplannen had als ik om ook naar Brisbane te gaan. De volgende dag dus in dezelfde bus gezeten. Zij ging alleen in Brisbane naar een ander hostel wat dichter in het centrum terwijl ik een reservering voor een vrij goedkoop hostel had. Brisbane is een mooie stad. Het was de eerste grote plaats die ik tegen was gekomen in Australie na een aardig tijdje van reizen. De stad deed me een beetje denken aan Londen met een rivier die de twee delen van de stad van elkaar scheid. Het is een erg leuke stand om in rond te wandelen en er zijn veel dingen te beleven en te zien. Ook hier in het hostel waren veel Duitsers aanwezig wat betekende dat er gedurden de werdstrijd Duitsland tegen Servie de hele TV kamer vol zat met Duitsers. Een aantal niet Duitsers waaronder ik, konden ons geluk niet op toen Duitsland verslagen werd door Servie. Maar ja het is maar een spelletje zeg ik maar zo. De volgende dag toen Nederland overigens moest voetballen was er een stuk minder animo. Ik was volgens mij de enige Nederlander in het hostel. Of allicht de enige persoon die geinterresseerd naar de wedstrijd zat te kijken. Want toen Nederland 1-0 scoorde was ik de enige die juichde. Helaas was het niet zoals ik gehoopt had met een grote groep Nederlanders. Er was nog een andere reden dat ik in Brisbane was. Naast de kanotrip boden ze me in Agnes Water ook een kaartje aan voor de bioscoop van die organisatie. Helaas was het geen gewone bioscoop maar meer een cultuur iets. De film die ik heb zitten kijken was erg oud, was in zwart-wit en ging over rare zombied of zoiets. Ik was dan ook de enige die in de zaal zat. Maar ja het was een gratis kaartje. Allicht ik moest ook nog mijn popcorn betalen anders ging de actie niet door. Nou ja oke, een film zonder popcorn is ook niet echt een film. Later heb ik in Brisbane dan wel een echte film gekeken in de bioscoop. Ik heb The A-team de film zitten kijken en ik moet zeggen; 'I love it when a plan comes together.' :p

Na Brisbane was het tijd om weer verderop te gaan. Bij de busterminal kwam ik hetzelfde Nederlandse meisje weer tegen die toevallig ook deze keer dezelfde kant op ging als ik, namelijk naar Byron Bay. Onderweg gezellig zitten praten en van haar hoorde ik van een hostel dat vrij goedkoop was en waar een vriend van haar verbleef. Ik besloot om in hetzelfde hostel te gaan verblijven. Onderweg kreeg ik nog een telefoontje maar aangezien ik in de bus zat, nam ik niet op. Later bleek dit van een WWOOF-ing adres te zijn. In Brisbane had ik namelijk een aantal adressen aangeschreven en eentje belde mij dus op dat ik daar kon langskomen om te WWOOFen. Na aankomst in Byron heb ik gelijk teruggebeld en na een gesprek kon ik twee dagen later beginnen met werken daar. Ik was dolblij. Dat is nu ongeveer twee weken geleden om je een idee te geven in welke tijdzone ik nu zit te schrijven voor de chronologische volgorde. De dag daarna naar de vuurtoren van Byron gewandeld waar je zeer goed walvissen en dolfijnen kan spotten. Helaas niets gezien, maar het was wel een lekkere wandeling. Later op de dag weer in Byron geweest om wat activiteiten te boeken, ik wil namelijk de Great Ocean Road gaan afleggen van Melbourne naar Adeleide. Dus daar heb ik een tour voor geboekt, vanuit Adeleide ga ik waarschijnlijk dan terugvliegen naar Sydney om vervolgens naar Zuidoost Azie door te gaan. Dat zien we dan wel weer. Eerst zal ik jullie vertellen wat ik zoal gedaan heb tijdens mijn WWOOF-ing tijd.

Op woensdagochtend werd ik opgehaald en bij aankomst op de boerderij mocht ik gelijk aan het werk. Het was een organische boerderij maar niet een boerderij met dieren, maar met planten. Ze verbouwen daar manderijnen, groenten maar vooral limoenen. De werkzaamheden zijn dan ook voornamelijk gericht op het plukken, wassen en verpakken van deze limoenen. Maar ook zat andere bezigdheden waar ik mijn tijd aan heb besteed. Het opruimen van de erf bijvoorbeeld was ook een van de taken en onkruid wieden. Oftewel elke dag was weer een andere dag en dat maakte het eigenlijk zo leuk. Naast mij was er nog een andere WWOOFer (een meisje uit Engeland). Het princiepe was dat we om 8.00 uur begonnen met werken. Dan werkte we tot een uurtje of 13.00 uur (of eerder als het werk klaar was). Dan was het lunchtijd en in de middag was ik vrij om te doen wat ik zelf wilde doen. Dat betekende dat ik veel gelezen heb, maar ook veel gespeeld heb met de kinderen die ze daar hadden. Het gezin heeft namelijk twee kinderen, een jongen van 5 en een meisje van bijna 7. Die hebben heel veel energie en vinden het heel erg leuk als er WWOOFers met ze bezig zijn. Dat komt voor mij goed uit, want de meeste die mij kennen, weten dat ik gek ben op kinderen waar ik mijn energie in kwijt kan. 'sAvonds was het gezamelijk eten en het was voor het eerst sinds lange tijd dat ik zo gezond heb gegeten. Aangezien bijna alles organisch is dus niet gespoten en hartstikke vers is het verdomd lekker eten elke avond. Slapen deed ik in een tent wat er voor zorgde dat ik het in de avond wel eens koud was. Maar met een dekbed, wat dekens en een slaapzak was het prima uit te houden. Als je moe bent, dan slaap je meestal wel prima. Het is alleen het in slaap vallen, maar dat ging meestal ook wel goed. Over het algemeen was het 6 dagen werken en dan een dag rust. Dat was meestal de zaterdag en dan zondag was het weer werken. Mijn eerste rustdag was ook niet echt een rustdag, ik heb me prima weten te vermaken met allerlei andere dingen. Welliswaar niet op de boerderij maar gewoon met de kinderen spelen. Mijn planning was om een week te blijven en daarna door te gaan naar Coffs Harbour waar ik nu ben. Maar de planning liep iets anders, ik had het zo naar mijn zin daar dat ik uiteindelijk anderhalve week ben gebleven en zelfs eigenlijk niet eens wegwilde.

Gisteren was het dan toch echt zover, ik moest wel want ik wilde nog meer dingen zien. Ik heb al het idee dat ik niet alles kan gaan zien wat ik wilde maar ja, je moet soms keuzes maken. Ik kom gewooon nog een keer terug naar Australie. :p Gisteren ben ik dus opgegaan naar Coffs Harbour. Ook hier zat een reden achter, bij de geboekte activiteiten was er namelijk nog iets wat ik geboekt had. Iets wat ik dondersgraag wilde gaan doen als ik in Australie was en niet had gedaan toen ik in Nieuw-Zeeland was. In Nieuw-Zeeland ben ik gaan bungee jumpen. Dat was alleen nog niet hoog genoeg, dus gisteren ben ik vanaf 14.000 voet (ruim 4 km) hoogte naar beneden gesprongen uit een vliegtuig. Oftewel ik ben gisteren gaan skydiven. Natuurlijk wel geheel veilig dus een tandemsprong met iemand die een parachute heeft en zeer ervaren is. Ik kwam gisteren aan op 14.30 uur in Coffs Harbour en het eerste wat ik gedaan heb voordat ik naar een hostel ben gegaan is mijn (eerste maar waarschijnlijk niet laatste) skydive. Dit was zo ontzettend gaaf en ik zal eens kijken of het mogelijk is om bij dit weblog wat foto's neer te zetten om jullie een idee te geven wat ik gevoeld heb. Ik heb ook een dvd met een video maar die laat ik wel zien als ik terug ben in Nederland. Om je een idee te geven van het gevoel, je ziet de grond met ongeveer 200 km/uur op je afkomen gedurende zo een 60 seconden. Daarna is het heerlijk relaxen en aan een parachute naar beneden dalen. Voor de mensen die zoiets al eens een keer gedaan hebben, die weten wat het is. Voor de mensen die het nog nooit gedaan hebben (en die het aandurven vanwege de hoogte), raad ik het zeker aan om een keer te doen. Het geeft zo een enorme adrenaline kick, echt geniaal. Voordat je alleen mag springen moet je alleen wel een heleboel sprongen gemaakt hebben, dus dat gaat hem waarschijnlijk voor mij niet worden. Daarna toch maar naar een hostel gegaan voor een maaltijd en een goede nachtrust. En dat is het punt waar ik nu nog steeds zit. Ik ben al uigecheckt maar ik ga vannacht pas verderop. Vannacht gaat mijn reis naar Sydney. Vanaf daar ga ik waarschijnlijk door naar Cranbera (hoofdstad van Australie) en dan door naar Melbourne, alwaar ik mijn verjaardag ga vieren. Vanuit daar naar Adeleide en dan terug naar Sydney om vervolgens naar Zuidoost Azie te gaan.

Voor die tijd zal ik misschien nog wel een keertje een update geven. Want deze keer duurde het wel erg lang. De update zelf is dan ook wel erg lang geworden, maar ja ik heb in de tussentijd ook zoveel beleefd. Ik zou eigenlijk nog veel meer willen vertellen over het WWOOFen bijvoorbeeld, maar dan blijft er haast niets meer over om te vertellen als ik in Nederland terugben. Die tijd komt ook steeds dichterbij, al hoewel ik er nog niet teveel aan wil gaan denken. Eerst ga ik voorlopig nog even genieten en als ik terug ben dan zie ik wel weer verder zeg ik maar zo. Genieten jullie daar in Nederland nog even van de zomer. Of misschien ben je wel geinspireerd geraakt door mijn reizen en zit je nu ergens anders mijn weblog te lezen, dan wens ik je een fijne vakantie. Reizen is voor iedereen aan te raden kan ik zeggen. Ik ga nog even genieten van mijn tijd hier in Australie want over een tweetal weken is het voorbij voorbij en vlieg ik door naar het volgende land. Tot die tijd sluit ik nog wel eventjes af met een goede bekende, Prettig Weekend.

Groetjes Roel

P.S. Mocht je overigens nieuw zijn op mijn weblog (ik kan het me haast niet voorstellen) en wil je graag een mailtje ontvangen als ik een nieuw verhaal heb geschreven? Dat kan! Aan de linkerkant in het menu kan je je email achterlaten zodat je automatisch een mailtje krijgt als ik mijn weblog heb geupdate. Voor foto's van al mijn reisverhalen verwijs ik nog steeds naar http://picasaweb.google.com/r.j.n.dejong (al hoewel er sinds de laatste tijd nog geen nieuwe foto's zijn bijgekomen, dat is ook wel weer een keertje tijd).