Goodmorning Vietnam

Hey mensen daar in het zomerse Nederland,

Eigenlijk kan ik beter zeggen, goedemorgen Nederland of misschien is het al middag of avond bij jullie en dan slaat goedemorgen wel weer helemaal nergens op. Maar ja het gaat om de titel van mijn verslag. Aangezien ik mij op moment van schrijven in Vietnam bevindt, besloot ik dat het wel toepasselijk was om de titel van deze film te gebruiken als titel voor mijn nieuwste weblog.

Zoals al eerder vermeld en aan mijn locatie te zien is, ben ik in Vietnam. De vorige keer zat ik nog in Siem Raep, Cambodja. Daar schreef ik nog dat ik de bus zou pakken naar een wat zuidelijker gebied van Combodja. Dat was een slaperbus maar dat soort bussen zijn hier over het algemeen ingericht voor Aziatische mensen. Dus Nederlanders die over het algemeen gemiddeld genomen wel wat langer zijn dan de Aziaten kunnen hier nog wel eens problemen mee hebben met de lengte van een bed. Om een idee te krijgen wat je bij een slaperbus moet voorstellen. Het is een gewone bus maar in plaats van stoelen staan er stapelbedden in gemonteerd zodat je dus kan slapen. Als je al uberhaupt slaap kan pakken omdat luxe wel wat anders is. Gelukkig ben ik iemand die vrij makkelijk slaapt en ook in zo een bus was het dus goed te doen.

Eenmaal aangekomen in het zuiden van Combodja, om precies te zijn Sihanoukville was het nog droog. Het was vrij vroeg in de morgen, ik heb toen maar eerst een motortaxi genomen naar mijn hostel. Gelukkig kon ik daar al inchecken en toch nog even wat slaap pakken. Na een paar uurtjes extra slaap op een matras (het was niet echt een bed te noemen), heb ik ontbeten en ben ik onderweg gegaan naar de ambassade van Vietnam om mijn visum te regelen. Voor Vietnam moet je dat van te voren doen namelijk. Bij Combodja kon het gewoon aan de grens, maar Vietnam moest van te voren geregeld worden. Gelukkig waren ze niet zo moeilijk bij de ambassade daar en stond ik binnen 5 minuten weer buiten. Welliswaar nog steeds zonder visum want ik kon niet met creditcard betalen dus ik moest eerst geld gaan pinnen. Nadat dat gedaan was, kon ik mijn visum ook betalen en ook de tweede keer stond ik binnen 5 minuten buiten. Dit keer met een visum in mijn paspoort. Naast Combodja is Vietnam mijn tweede visa die ik in mijn paspoort heb zitten. Voor alle andere landen tot nu toe heb ik gewoon een stempel gekregen en had ik geen visum nodig.

Ik was van plan een nacht in Sihanoukville te blijven om een beetje rond te kijken en het schijnt dat het strand daar wel mooi is. Jammer genoeg heerste ook daar het regenseizoen wat dus tot gevolg had dat het regende en aangezien het bij een berg ligt, regent het ongeveer de hele tijd. In Siem Reap was het nog zo dat als het regende het na een paar minuten weer droog was. Maar in Sihanoukville regende het bijna de hele dag. Dan hoeft het sightseeing of op het strand liggen van mij ook niet meer. Voor de volgende dag had ik dan ook maar een busticket geboekt naar Phnom Penh, de hoofdstad van Combodja. Bij aankomst een goedkoop hotelletje opgezocht. De volgende dag stond in het teken van de omgeving van Phnom Penh bekijken. Met een tuk-tuk ben ik de hele dag rondgereden en heb ik onder andere met een AK-47 en revolver kunnen schieten. Ik heb het killingfield gezien waar in de oorlog in Combodja vele mensen gevangen waren genomen en mishandeld werden. Daarnaast de gevangenis die de naam draagt S21. Als je meer wilt weten over dan is daar ongetwijfeld informatie over te vinden op wikipedia. Zoek op Google naar S21 en je vindt wel genoeg hits. Als je de foto's ervan bekijkt, zal het misschien niet verbazen dat het een behoorlijke indruk op mij heeft gemaakt. Als laatste stop in Phnom Penh zelf een tempel bezocht en dat was de afsluiting van een mooi dagje rondom Phnom Penh. De dag daarna had ik meer zoiets, ik moet nu toch ook wel zelf wat lopen. Dus ik heb de dag besteed aan het rondlopen in de stad en rondsnuffelen over de markten omdat ik op zoek was naar iets speciaals. Uiteindelijk heb ik het gevonden.

Na een week Combodja vond ik het tijd om door te gaan naar Vietnam. Ik had tenslotte niet voor niets een Visum voor dit land, dus dan moet ik er ook van gebruik maken ook zeg ik maar zo. Zo gezegd, zo gedaan en een busticket geboekt naar Ho Chi Minh stad. Dit was een bus met gewone zitplaatsen en dus dat was iets minder comfortabel. Aangezien er iemand voor mij had besloten om zijn stoel naar achteren te zetten. Ik was er niet helemaal blij mee, maar ja ik heb de rit overleefd. Gelukkig zat ik aan het gangpad dus ik kon mijn benen nog een beetje in het gangpad kwijt. Ik was overigens volgens mij de enige buitenlander die in de bus zat. Want bij paspoortcontrole aan de grens kregen we de paspoorten terug en ik was de enige met een bruin paspoort, de rest was allemaal groen. Of ze van Vietnam of Combodja waren dat weet ik niet, maar het was gemakkelijk om mijn paspoort te herkennen. Hoewel alle andere namen werden opgelezen (bij het controleren van de paspoorten) werd mijn naam niet opgelezen, waarschijnlijk te moeilijk. Ik zeg wat is er nou moeilijk aan naam als Roel? Nou ja het zal wel aan de buitenlanders liggen zeg ik maar zo. Al goed, ik kwam uiteindelijk aan met de bus in Ho Chi Minh stad, wat vroeger Saigon heette. Mocht je het je afvragen ik heb een heleboel dames daar gezien maar Miss Saigon heb ik niet weten te vinden. ;) Met de taxi naar het backpackers gedeelte waar vele goedkope hotels en hostels zitten.

Om niet te veel in detail te treden over wat ik de volgende dagen heb gedaan in Ho Chi Minh (en om te zorgen dat het weblog niet al te lang gaat worden), kan ik zeggen dat ik de dagen daarna besteed heb met lekker eten en de stad verkennen. Vanuit Ho Chi Minh ben ik naar de Mekong Delta gegaan het gebied in het zuiden van Vietnam. Dat was erg gaaf want de tour was met een kleine groep mensen (8 personen). Hier hebben we overnacht bij een familie die hier woont en zelf ons eigen eten gemaakt. Oke het was wel met behulp van de familie want anders zou het waarschijnlijk een grote mislukking gaan worden. De volgende dag in de morgen een drijvende markt bezocht (deze was overigens niet zo touristisch als degene die ik in Bangkok heb bezocht, dit was meer voor de lokale bevolking). Het was erg gaaf om te zien. Na twee dagen weer terug naar Ho Chi Minh. Rondom Ho Chi Minh ligt er ook nog een tunnel netwerk genaamd de cu chi tunnels, wat gebruikt werd voor vluchtroutes tijdens de oorlog. Erg leuk om te zien maar ook wel erg krap moet ik zeggen en dan te bedenken dat de tunnels verbreed zijn zodat touristen er door kunnen kruipen en zelfs nu moest ik kruipen want lopen was echt onmogelijk. Als ik foto's op internet gezet heb (waar waarschijnlijk pas gebeurt als ik weer terug ben in Nederland) dan zullen jullie wel zien hoe krap het was. Bij terugkomst in Ho Chi Minh was het toch ook wel weer tijd om mijn reis verder te plannen in Vietnam. Ik had gehoord over een open bus tour. Dat betekende dat de plaatsen vast zijn, maar je kan zelf bepalen wanneer je van de ene naar de andere plaats gaat.

Met zo een ticket ben ik dan ook onderweg gegaan vanuit Ho Chi Minh naar Dalat. Dat ligt in het centraal hooggebergte van Vietnam. Hier kwam ik in gesprek met een motorrijder die me rond heeft gereden in de omegeving van Dalat. Dat gaf erg mooie plekken want hij wist dingen die andere weer niet wisten. Vanuit Dalat was het plan om naar Nha Trang te gaan waarbij de bus er vier uur over doet. Uiteindelijk heb ik er drie dagen over gedaan om naar Nha Trang te gaan. Want dat hebben we gedaan met dezelfde persoon met de motor. Achterop de motor met de backpack dat was een erg unieke ervaring. De wind door je haren. Oke dat is niet waar, ik heb namelijk niet zoveel haar meer en ik had een helm op. In ieder geval de wind in je gezicht is erg relax moet ik zeggen. Het is misschien lang niet zo gaaf als voorop de motor zitten waarbij je zelf kan sturen, maar ja dit was ook wel een unieke ervaring. Het voordeel was dat we nu door het berggebied reden en niet over de snelweg zoals de bus zou doen. Onderweg verschillende malen gestopt om het echte Vietnam op te kunnen snuiven en foto's te maken. Zo zijn we gestopt bij goedkope lokale restaurantjes en minderbedeelde dorpen. De tweede dag stopten we bij een waterval en toen een paar lokale kinderen zagen dat ik een foto wilde maken, wilde ze graag dat ik een foto van hen maakte en daarnaast heb ik er ook nog eentje waarbij ik met hen op de foto sta. Later kwam ik een andere groep kinderen tegen die mij voorbij liepen en "hello" zeiden. Even later pakte ze hun mobieltje om een foto van mij te maken en kwamen ze op me afrennen om met mij op de foto te gaan. Ik voelde me even een zeer belangrijk persoon, een echte beroemdheid. Waarschijnlijk zien ze niet zoveel toeristen en dan is het wel bijzonder.

Vanuit Nha Trang ben ik doorgegaan naar Hoi An en verder naar Hue en op naar Hanoi alwaar ik nu aanbeland ben. In Hoi An en Hue heb ik niet zoveel bijzondere dingen gedaan moet ik zeggen. Hoewel ik de omgeving van Hue heb verkend per fiets. Ik vond het wel relax om een beetje actief bezig te zijn. Daar heb ik ook ervaren dat de wereld wel heel erg klein is, want ik kwam iemand tegen die ik eerder al in Christchurch en Cairns was tegengekomen. De wereld is wel heel erg klein moet ik zeggen. Gisteren aangekomen in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Morgen ga ik een tour doen van drie dagen en daarna gaan we door naar Laos. Het gaat wel allemaal erg hard moet ik zeggen. Vandaag is het nog maar 60 dagen voordat ik weer op schiphol land. Dat betekent dat ik al ruim 10 maanden aan het reizen ben en nog een kleine twee maanden te gaan heb. Des te meer reden om er nog meer van te gaan genieten want voor je het weet is het over. Eerst nog maar eens even genieten van vandaag en morgen want het is